บทที่ 106 เผชิญหน้าคนร้าย & ข้อแลกเปลี่ยน (75%)

“ฮื้อ…อ๊า”

คนที่ในสมองตีกันให้วุ่นเปล่งเสียงคล้ายห้ามปรามและเสียวซ่านออกมาในคราเดียวกัน ครั้นนิ้วใหญ่ค่อยๆ ขยับสอดซุกลึกยิ่งขึ้นปากอิ่มก็เม้มแน่น ก่อนจะครางไม่เป็นภาษาเมื่อนิ้วถูกดันเข้าไปจนมิดข้อ จากนั้นจอมพลก็ชักนำนิ้วร้ายกาจเข้าออกอย่างเนิบช้าทว่าชวนบาดใจ ครั้นเห็นอีกฝ่ายยกสะโพกลอยตาม แถมยังคราง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ